Uitgelezen - februari 2021

Een kortere maand en ook een wat kortere leeslijst dan in januari. Twee romans, één verhalenbundel en twee non-fictie titels. Gelukkig allemaal wel mooie boeken en wat mij betreft gaat kwaliteit in dit geval zeker boven kwantiteit. Hieronder een kort verslag van mijn leesmaand februari 2021.

Februari begon voor mij met ‘De verborgen geschiedenis’ van Donna Tartt. Dit boek heb ik in meerdere versies in huis, in dozen voor de boekenverkoop. Ik had het dus al wel vaker in handen gehad maar ik had niet de indruk dat het een boek voor mij zou zijn. Tot ik de aflevering van de podcast van BoekenFM luisterde en de besprekers er hierin zo lovend over waren. Tartt beschrijft het verhaal van een groep van zes studenten op een kleine Amerikaanse universiteit die samen een elitair klasje Grieks vormen. Op de eerste pagina’s van het boek wordt verteld dat een van de zes, Bunny, wordt vermoord en dat de dader hiervan uit het groepje komt. Het boek gaat dan ook helemaal niet over ‘wie heeft het gedaan?’ als wel ‘waarom hebben ze het gedaan?’. Een prachtig opgeschreven verhaal rondom het Amerikaanse studentenleven vol van jaloezie, pretentie, list en bedrog. In de genoemde podcast raden ze dit boek aan iedereen onder de veertig. Ik durf het wel op te rekken tot vijftig!

Donna Tartt – De verborgen geschiedenis ~ 685 pagina’s

Vervolgens las ik ‘Liefs van Boy’, een uitgave in Privé-domein van de brieven die Roald Dahl schreef aan zijn moeder. In totaal schreef Dahl maar liefst zo’n 600 brieven aan zijn moeder, vanaf zijn kindertijd tot aan haar dood. Met deze selectie brieven krijg je als lezer een mooie blik in het leven van deze bijzondere schrijver. Nadat hij opgroeide op verschillende kostscholen start hij zijn werkzame leven in de olie-branche. Hij gaat hiervoor naar Afrika, komt na enige tijd bij de RAF terecht en wordt gevechtsvlieger om vervolgens diplomaat te worden in Amerika. Hier begint hij al wat meer te schrijven en komt via o.a. Walt Disney erachter dat hij veel talent heeft als kinderboekenschrijver. Een fascinerende levensloop die mooi te volgen is via de brieven aan zijn moeder. Daarbij zie je ook zijn schrijfstijl met de jaren ontwikkelen van schooljongen tot de schrijver die hij later zou worden.

Roald Dahl – Liefs van Boy ~ 328 pagina’s

In ‘De kuren van Komrij’ heeft Onno Blom een selectie uit het uitgebreide werk van Gerrit Komrij samengesteld. Een mix van maatschappelijke bespiegelingen, persoonlijke aanvallen op schrijvers, kunstkritieken, literaire recensies en ander proza dat Komrij in zijn lange schrijversbestaan heeft opgeschreven. In alle stukken komt de weergaloze schrijfstijl van Komrij terug. Er zijn weinig schrijvers die iemand zo op de man af kunnen beledigen op zo’n stijlvolle manier. Hij is vaak vilein en vlijmscherp maar bovenal lijkt de esthetiek van de taal voorop te staan. Dit boek bevat dus een mooie selectie van zijn werk en smaakt zeker naar meer boeken van deze bijzondere man.

Onno Blom – De kuren van Komrij ~ 297 pagina’s

De ‘Wereld en wandel van Michael K.’ gaat over een Zuid-Afrikaanse hovenier met een hazenlip die op stap gaat met z’n oude, zieke moeder om haar terug te brengen naar haar geboortegrond. Onderweg worden ze tegengewerkt door alle bureaucratische en militaire versperringen en uiteindelijk overlijdt de moeder voordat ze de bestemming hebben bereikt. De man probeert te (over)leven op zijn eigen waarden en wordt daarbij wederom belemmerd door de omstandigheden. De burgeroorlog en zijn lage intelligentie helpen hem hierbij niet. Het is een boek over eenzaamheid, overlevingsdrift en de grote verschillen in Zuid Afrika. Het eerste deel van het boek ontbreken grotendeels de dialogen. Door deze stijl moet je wat meer je best doen om in het boek te geraken. Als je er eenmaal in zit, is het een prachtboek! Ik kwam trouwens bij dit boek door de podcast Drie boeken met de aflevering van Hilde van Mieghem, die zó enthousiast was over dit mooie boek!   

J.M. Coetzee – Wereld en wandel van Michael K. ~ 222 pagina's

Naar aanleiding van het Privé-domein van Anton Dautzenberg dat ik las in januari, las ik in februari zijn debuut; de verhalenbundel ‘Vogels met zwarte poten kun je niet vreten’. Vanaf de eerste bladzijde (eigenlijk al vanaf de titel) word je meegenomen in zijn bijzondere wereld. In het eerste verhaal plakt een jongen levende vliegen op een trapleuning en in het tweede verhaal wordt ene Johanna wakker met een waterkraan op haar rug. En dat in de eerste vijftien pagina’s van het boek. Deze verhalen hebben het absurdisme dat vergelijkbaar is met dat van Maarten Biesheuvel, maar voor de rest zijn de verhalen volstrekt uniek. Ze schuren, ze zijn hard, soms zijn ze hilarisch, soms zijn ze ontroerend. Je kan in ieder geval stellen dan Dautzenberg geen rekening houdt met de algemeen geldende fatsoensnormen. Af en toe vliegt hij wat mij betreft uit de bocht, maar het grootste deel van deze bundel heb ik zeker genoten. Een bijzonder schrijver.

A.H.J. Dautzenberg – Vogels met zwarte poten kun je niet vreten ~ 295 pagina's 

Op dit moment ben ik bezig in 'De opwindvogelkronieken' van Haruki Murakami. Deze dikke pil van een kleine 900 pagina’s heb ik bijna uit, hierover meer in het overzicht van maart.