Het was weer een fijne leesmaand, die van mei 2021. Zo las ik enkele prachtige romans, fijne poëzie, hilarische non-fictie en keerde ik terug naar mijn begintijd als lezer. Lees hieronder welke boeken ik las en wat me ervan is bijgebleven.
‘Boven is het stil’ is het debuut van Gebrand Bakker en is ook het eerste boek dat ik van hem las. Helmer van Wonderen wordt na de tragische dood van zijn tweelingbroer, door zijn vader teruggeroepen van de universiteit om de plek van zijn broer in te nemen op de boerderij. Kort na zijn terugkomst overlijdt ook zijn moeder en runt hij de boerderij verder met zijn vader. Zijn vader die - behalve opdrachten commanderend - niet praat. Als de vader bedlegerig wordt veranderen de verhoudingen en neemt Helmer de regie over. Mede door de korte zinnen en nog kortere dialogen is het een erg beklemmend boek. Ontzettend goed geschreven en af en toe met een vleugje - laconieke - humor.
Gerbrand Bakker - Boven is het stil ~ 264 pagina’s
Historische romans zijn meestal niet echt aan mij besteed. Vaak staat het te ver van mij af. Voor ‘De Ochtengave’ gold dat gelukkig niet. Ten eerste geschreven door een van mijn favoriete Nederlandse schrijvers, A.F.Th. van der Heijden waardoor het doordringt is van mooie taal. Daarnaast speelt het 17e eeuwse-verhaal zich af in ons geliefde Nijmegen. Hierdoor was ik al bekend met veel locaties - o.a. de Stevenskerk, het Valkhof, De Waag - wat voor veel herkenning zorgde. Verder is het vooral een historisch verhaal rondom de Vrede van Nijmegen in 1678 rondom Caspar Sonmans, gemeentesecretaris. Zijn kersverse vrouw verdwijnt na de huwelijksnacht en wordt - na later blijkt - maîtresse van een Franse markies om zo aan geheime informatie te komen. Ondanks dat het - t.o.v. zijn andere werk- een dun boek is, komt de stijl van Van der Heijden zeker naar voren. Samen met de herkenningspunten van Nijmegen maakte het voor mij zeker de moeite waard!
A.F.Th. van der Heijden - De ochtendgave ~ 296 pagina’s
Naast romans en non-fictie probeer ik af en toe wat poëzie te lezen. De laatste tijd hoorde ik vaker wat tips over de gedichten van Vasalis en dat trok mijn aandacht. Daar kwam toevallig bij dat ik in het schitterende antiquariaat Van Hoorn in Nijmegen - met boekenkasten die je open kan trekken waardoor de boekenkast erachter zichtbaar wordt - de bundel ‘ Ik heb mezelf van nog niets bevrijd’ tegen samen met het debuut van Vasalis ‘Parken en woestijnen’. In ‘Ik heb mezelf van nog niets bevrijd’ zijn recensies en essay’s over het werk van Vasalis gebundeld. Hierdoor kreeg ik - naast de gedichten zelf - ook een bespreking van de gedichten erbij. Dat zorgde ervoor dat ik weer nieuwe dingen leerde over poëzie en de gedichten ook beter tot me kon nemen.
Ik heb mezelf van nog niets bevrijd ~ 231 pagina’s + Vasalis - Parken en Woestijnen~27 pagina’s
Na twee boeken van zijn broer Daan te hebben gelezen eerder dit jaar, begon ik nu in de tweede roman van Thomas Heerma van Voss, ‘Stern’. Het vertelt het verhaal van Hugo Stern, die als leraar van groep 4 vroegtijdig met pensioen wordt gestuurd. Stern komt over als een wat sneue man die het lastig vindt om contact te maken. Het boek gaat vooral over - het ontbreken van - de relatie met zijn adoptiezoon Bram. Het boek is vlot geschreven en leest prettige weg, ondanks de beklemmende situaties waarin Stern zich bevind. Mede door het personage Stern - een man die lastig contact maakt en daar zelf maar beperkt van bewust is - deed het boek mij erg denken aan de boeken van Arnon Grunberg. En toch had het wel zijn eigen stem. Ik ga zeker meer van deze schrijver lezen!
Thomas Heerma van Voss - Stern ~ 212 pagina’s
De romans van Michel Houellebecq zijn vaak cynische kritieken op de hedendaagse mens. Dat is in het geval van ‘Mogelijkheid van een eiland’ niet anders. Hoofdpersonage Daniel is een succesvolle komiek die net als Houellebecq het menselijk falen naar voren brengt en daarmee wanstaltig rijk wordt. Echt geluk vindt hij slechts in bed bij zijn 25 jaar jongere ‘vriendin’. En uiteindelijk daar ook niet. Daniel25 - zijn nazaat enkele eeuwen later - kijkt in een nieuwe dimensie terug op zijn voorvader. Een bijzondere constructie en goed geschreven, dat zeker. Maar al met al niet echt een boek om vrolijk van te worden. Voorlopig laat ik Houellebecq maar even links liggen. Op zoek naar wat vrolijkers.
Michel Houellebecq - Mogelijkheid van een eiland ~ 417 pagina’s
Na de kinderboeken als Snelle Jelle, De Kameleon en Dik Trom begon ik rond mijn 13e de boeken van Appie Baantjer te lezen. Na enige tijd had ik alle boeken van hem in de plaatselijke bibliotheek verslonden. Nu leek het mij leuk om weer eens zo’n boek te lezen en dat werd ‘De Cock en de tranen aan de Leie’. Uiteraard zijn ze niets veranderd. Het procédé is nog altijd gelijk en voorspelbaar, maar maakt het niet minder vermakelijk. In een kleine 140 pagina’s komen drie moorden en minstens 8 verdachten voorbij en aan het einde van de rit heeft het enige personage dat nog niet als verdachte of lijk was opgemerkt, het gedaan. Op een druilerige zondag bood het in ieder geval ruim een uur leesvermaak.
Appie Baantjer - De Cock en de tranen aan de Leie ~ 138 pagina’s
Al jaren heb ik een zwak voor de Vlaamse taal. Eerst aangewakkerd door Tom Lanoye, en sinds een tijdje ook zeker door Erwin Mortier. De boeken van hem zijn poëtisch, toch goed leesbaar en doordrenkt van mooie taal. ‘Marcel’ is de debuutroman van Mortier en vertelt het verhaal over een jongen die opgevoed wordt door zijn grootouders op het platteland van Vlaanderen. Door het boek is het geheime verhaal van zijn ome Marcel gevlochten, het verhaal over de tweede wereldoorlog waarin hij aan de verkeerde kant van de geschiedenis belande.
Erwin Mortier - Marcel ~ 141 pagina’s
Dan een bijzonder boek. Een hilarisch non-fictieboek. Matthijs van Boxsel heeft er zijn levenswerk van gemaakt om onderzoek te doen naar het fenomeen domheid. Al meer dan dertig jaar onderzoekt hij dit onderwerp en schrijft hij er boeken over. In ‘De draagbare encyclopedie van de domheid’ is een selectie van al zijn kennis gepresenteerd. Van oude mythologische verhalen tot domme plaatsen als Kampen en België. Ook komen bijzondere onderzoeken aan bod zoals Raymond Queneau die onderzoek heeft gedaan naar de aerodynamische eigenschappen van de optelsom. Dit boek ging mij af en toe boven de pet, zeker als het aankwam op de - Griekse - mythologie maar ik heb mij bovenal uitstekend vermaakt.
Matthijs van Boxsel - De draagbare encyclopedie van de domheid ~ 308 pagina’s
Afgelopen zaterdag is de boekenweek gestart en ook dit jaar was daar uiteraard weer het boekenweekgeschenk. Dit keer door Hanna Bervoets met als titel ‘Wat wij zagen’. Omdat het format jaarlijks vast staat - 96 pagina’s, niet meer of minder - is het niet zelden een kleine tegenvaller, dat boekenweekgeschenk. Door de beperkte ruimte en de wil van de schrijver om er iets groots van te maken wordt het vaak overvol of blijft het vlak. Dit jaar is het Bervoets gelukt om een verhaal neer te zetten dat boeit en beklijfd. Het gaat over een vrouw die terugblikt op haar tijd als moderator bij een internetplatform en de liefde die ze in deze tijd beleeft met een collega. Actuele thema’s als internetcensuur en complottheorieën spelen ook een belangrijke rol en samen met een mooie cover vormen ze dit sterke boekenweekgeschenk. Dus gaat allemaal komende week nog richting je lokale boekhandel, bemachtig dit geschenk en lees het!
Hanna Bervoets - Wat wij zagen ~ 96 pagina’s
Op het moment van schrijven ben ik bezig in ‘De weg naar het Licht’, een verhalenbundel van Maarten Biesheuvel. Daarnaast lees ik in Het schervengericht van A.F.Th. van der Heijden een dikke roman van meer dan 1000 pagina’s. Meer hierover in het verslag volgende maand.
Reactie plaatsen
Reacties